این خیابان سرعت گیر ندارد (مرکز) رقعی شومیز

Description

مخاطب این حرف‌ها دیوار بود یا سینی چایی یا تلویزیون یا... پدر عادت داشت حرفش را خیره به جایی غیر از چشم مخاطبش بزند. اصولاً اشیاء را انتخاب می‌کرد چون زبان پاسخ‌گویی نداشتند. از پاسخ شنیدن بیزار بود. از پرگـویی بیزار بود. مادر امـا مثل ظرفی که زیر چـک‌چـک سماور می گذارند ، به ظهر نرسیده پر می‌شد از حرف.
پدر که برمی‌گشت از سرکار ناهار و چایی‌اش را می‌داد و در همین حین زبانش هم کار می‌کرد. همه می‌دانستیم مادر فقط گوش‌های پدر را لایق شنیدن حرف‌هاش می‌داند. همه می‌دانستیم وقتی پدر زل می‌زند به تلویزیون و می‌گوید: صداشه ببرین ، یعنی مادر خفه شود. یعنی پدر ظرفیتش پر است...
کتاب این خیابان سرعت گیر ندارد ، به نویسندگی مریم جهانی ، توسط انتشارات مرکز ، چاپ و توزیع شده است.