Description
نمایشنامههای ساموئل بکت در بستر قرن بیستم دورهای انتقالی را مشخص میکنند: دورهای انتقالی از مدرنیسم تا پسامدرنیسم. آثار او تصاویری از فرسایش ارائه میدهند که در آن جهان و افرادی که در آن زندگی میکنند به آرامی ، اما به ناگزیر رو به افول میروند. در انتظار گودو و آخر بازی ، دو نمایشنامهای است که شهرت و جهانیشدن را برای بکت به ارمغان آورد ، با این همه او اعتقاد داشت که این موفقیت بر سوتفاهمی بنیادین استوار است و منتقدان و مردم به طور یکسان بر تفسیری نمادین و تمثیلی از اثری اصرار ورزیدهاند که همواره برای پرهیز از تعریف تلاش کرده است. مایکل وارتون ، منتقد و استاد ادبیات فرانسه در دانشگاه یونیورسیتی کالج لندن حق را با بکت می داند ، با این حال یک یک مخاطبان را در مخالفت با او محق میشناسد و خود در بازخوانش این دو نمایشنامه بر کنایههای فلسفی این
دو اثر تأکید میورزد.
کتاب آخر بازی ، با ترجمه ی بهروز حاجی محمدی ، توسط انتشارات ققنوس چاپ و توزیع شده است.
0 نظر